යන්න නම් තැන්ද නැත්තේ...ඔන තරම් තියනවා. ඔය තරම් තැන් වලට යන්න ක්‍රමත් ඔන තරම් තියනවා....හැබැයි මම දැන් කියන්න යන්නේ යන්නේ කොහෙද, කොහොමද යන්නේ කියල නොදන්න අය ගැනයි....
දන්නවද......"දැන් කාලේ අලුත් ෆැෂන් එක අර බැටරියෙන් භාගයයි, තෙල් වලින් භාගයයි දුවන වාහනයලු"......මම නම් නෙවෙයි කිව්වේ..එත් මට එකම දවසේ දහදොලොස් දෙනෙක්ම එහෙම කියනවා ඇහුනා. එහෙම කියපු හැම කෙනෙක් දිහාම මම බැලුවේ "පුහ්...සල්ලිකාරයො.." කියන හැගීමෙන්. (ඒ ඇයි කියල නම් මම දන්නේ නෑ.) හරියට හරි...සල්ලිකාරයො තමා, වැඩිහරියක් සල්ලිකාර ගැහැණු උදවිය.....ඩෙනිමක් ඇදලා, කොණ්ඩෙට ඩයි පාරක් දාලා, කූලින් ෆෙයාර් දාලා, පොලවට අඩි දෙක තුනක් උඩින් සෙරෙප්පු අඩිය තියනවා. අහ්..අනික බ්ලැක්බෙරියකුත් අතේ.....
ඔන්න ඉතින් දැන් මම කිව්වා වගේ ගෑණු කෙනෙක් මම හිටිය බස් එකට නැග්ගා. නැග්ගා තමයි....එකම විකාරයයි. ළග හිටිය ගෑණු කෙනා කොහොම හිටියද මන්දා.....
දවසට වියදම දහදාහ පනිනවාලු, රටේ තියන ඉස්තරම්ම සාප්පු වල නම් දෙක තුනකුත් කිව්වා. එයා දැන් ඇදන් ඉන්න ඇදුම මොණරු දෙක තුනක් වටිනවලු. ගෙදර හැම කෙනාටම වාහනයක් තියනවාලු.(හැබැයි එයා අද බස් එකේ) බස් වල ගිහිල්ලා පුරුදුත් නැතිලු....
මමත් ඉතින් පැත්තක ඉදලා..ඔවා අහගෙන හිටියා. මාත් නිකන් හිටියේ නෑ.....පොඩ්ඩක් හොයලා බැලුවා කවුද මේ..කින්ද මන්ද කියලා.....හොයල බැලින්නම් කියපු වාගේ තුනෙන් දෙකක්වත් ඇත්ත නෙවෙයි.....මට ඉතින් තනියම හිනා..........මෙහෙමත් ගෑනු කියල මට හිතුනා..
එලිය බලන්නේ අනුන්ගේ පහනකින්...ඒ උනාට කතාව තමන්ගේ වගේ. ඒවා තමන්ට වැඩකුත් නෑ...අනුන්ට වැඩකුත් නෑ.......රටට වැඩකුත් නෑ.....
යන්නේ කොහෙද, කරන්නේ මොනවද කියලා කිසිම අදහසකුත් නෑ.....හැබැයි ලැජ්ජාවක් නැතිව කටමැද දොඩවනවානේ..කියල මට හිතුනා....
ඔවට තමා කියන්නේ..කතාව දොලාවෙන් ගමන පයින් කියලා..........
අබුද්දස්ස කාලේ කිව්වට මොකෝ දැන් වෙන දේවල් ඒ කාලෙටවත් ගැලපෙනවද මන්ද? ඔන්න ඔහොම කාලෙක එක පවුලක අයියයි, මල්ලියි හිටියා කියමුකෝ, එක බත් පත කාලා හිටියට මොකෝ මල්ලි නූල් සූත්තරකාරයා. අයියා ඉතින් දෙයියනේ කියලා මල්ලිගේ සුබ සිද්ධියටමයි වැඩ කොලේ. ඔය කාලේ ගේ දොර දේපල අයියා මලෝරු දෙන්නට බෙදල දුන්න නෙව දෙමව්පියො මූලික වෙලා. ඔන්න ඉතින් කාලෙක මේ අයියා මලෝරු දෙන්නගෙ ඉඩ කඩම් රජයට ඉල්ලලා තිබුණා රජයේ ගොවිපළක් දමන්ට, අනේ මල්ලි කියාපි මම නම් දෙන්නෙ නැත කියලා, අනේ ඉතින් මලයගේ කැමැත්ත නොවැ කියලා අයියා රජයේ මහත්තුරුත් එක්ක කතා කොරන්ට ගියාට මොකෝ රජයේ මහත්තුරු නෙවෙයි මේ අයියණ්ඩි කියන දේ කණකට ගත්තේ, අනේ ඉතින් මේ අයියත් හොදෝටම හිත නරක් කොරන් ගෙදර ආවා. මෙන්න පහු දොහොක මලයා අහපි අයියගෙන්, අයියණ්ඩි දෙන්නේ නැත ඉඩ කඩම් රජයේ මහත්තුරුන්ට කියලා, අයියණ්ඩි උඩ ගිහින් බිම වැටුනේ නැතැයි මලයා අහපු හතරබීරි කතාවට. පහු දොහොක අයියණ්ඩිට ආරාංචි වෙච්චි මලයා ඉඩ කඩම් රජයේ මහත්තුරුන්ට දීලා හොද හිතත් දිනාගෙන ගාණකුත් අතමිට මොලව ගත්තාය කියා. කොහොමින් කොහොම හරි අයියා නරක මිනිහා කෙරෙව්වා රජයේ මහත්තුරුන්ට.
